Gucin założył w latach 1817-1821 Stanisław Kostka Potocki jako subrezydencję wilanowską. Nazwa pochodzi od wnuka Stanisława Kostki, Augusta Gucia Potockiego. Ta romantyczna rezydencja powstała w oparciu o istniejący już na tym terenie zespół dworski, który składał się z niewielkiego pałacyku, stawu i kilku budynków gospodarczych. Część z nich została przebudowana lub uzupełniona nowymi.
Akwarela autorstwa A.Majewskiego z 1818r. Przedstawia Gucin i sąsiadujący z nim kościół św.Katarzyny. Po prawej widać letnią wille Potockich.
Na wzgórzu, w obrębie kościoła św. Katarzyny powstał ogród spacerowy, natomiast u podnóża wzniesienia malowniczy sad. W latach 1821-1831, a więc po śmierci Stanisława, jego żona Aleksandra Potocka, utworzyła nad stawem gaj. Był to ogród-pomnik poświęcony pamięci Stanisława K. Potockiego i jego brata Ignacego, współtwórcy Konstytucji 3 Maja. W sadzeniu drzew uczestniczyli m.in.: Samuel B. Linde, Julian U. Niemcewicz, Stanisław Staszic i Zygmunt Vogel.
Gucin pozostał własnością rodu Potockich tylko do 1856 r. Potem był dzierżawiony, stopniowo niszczał, dewastowała go również miejscowa ludność. Nie powiodła się próba ratowania obiektu - postawienie domku stróża i nowego ogrodzenia zaprojektowanego przez Franciszka Marię Lanciego.
Największe zniszczenia przypadły jednak na okres II wojny światowej kiedy wycięto wszystkie drzewa na wzgórzu i większość drzew w gaju.
W okresie PRL-u na terenie tym funkcjonowało Przedsiębiorstwo Centrali Rybnej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz