amciu.info Warszawa: Anin - osiedle Warszawy w dzielnicy Wawer

Anin położony jest w jest południowo-wschodniej, prawobrzeżnej części miasta, na terenie dzielnicy Wawer. Powstał na początku XX w., na terenach dóbr wilanowskich hr. Ksawerego Branickiego, które rozparcelowane częściowo zostały jeszcze przed I wojną światową.

Nazwa osiedla pochodzi od imienia żony hr. K. Branickiego - Anny. Dobra wilanowskie położone po prawej stronie Wisły obejmowały m.in. ogromny lesisty teren stanowiący resztkę pierwotnych borów mazowieckich. Był to typowy las wysokopienny, z przewagą dębów i sosen, obok których rosły również: lipy i czarne brzozy. Ponad 300 ha tego lasu jest dziś rezerwatem przyrody im. króla Jana III Sobieskiego.

Zachodnim skrajem lasu biegła linia kolejowa z Warszawy do Lublina, a szosa brzeska przecinała go na dwie części na wysokości Wawra. W klinie powstałym z przecięcia szosy i torów w latach 1909-1910 wytyczono pierwsze działki budowlane. Ich nabywcami byli najczęściej pracownicy kolei i urzędnicy. Pierwsze domy zaczęły powstawać tu przy uliczkach wytyczonych prostopadle do torów i stacji kolejowej w Wawrze, zamkniętych od północy szosą brzeską, a na wschodzie ul. Kajki.

Osiedle korzystało ze stacji kolejowej Wawer oraz kolejki dojazdowej mającej swój przystanek tuż koło dworca. Anin wchodził w skład gminy Wawer. Osiedle początkowo spełniało rolę typowego letniska. Życie pulsowało tu latem, ale zimą prawie zupełnie zamierało. Zabudowa tej najstarszej części Anina była ograniczona sąsiedztwem fortu wawerskiego, należącego do całego systemu fortecznego wchodzącego w skład Twierdzy Warszawa. W pasie fortyfikacji nie wolno było wznosić budynków murowanych, a jedynie parterowe, drewniane, na niskich podmurówkach. Zezwoleń na budowę domów udzielały władze wojskowe. Nic więc dziwnego, że zabudowa była chaotyczna, a wąskie uliczki nie spełniały należycie funkcji komunikacyjnej. Do wybuchu I wojny światowej na terenie Anina wydzielono ok. 200 działek budowlanych, z których 8 przeznaczono na park osiedlowy.