Ogród Krasińskich

Ogród Krasińskich w Warszawie – park miejski w Warszawie, w Śródmieściu, na Muranowie, którego granice wyznaczają ulica Andersa, Świętojerska, plac Krasińskich, Długa i Bohaterów Getta (dawniej Nalewki).

Ogród Krasińskich został założony w stylu barokowym w roku 1676, jako część założenia ogrodowo-pałacowego znanego jako Pałac Krasińskich, wzniesionego dla wojewody płockiego Jana Dobrogosta Krasińskiego. Początkowo jego powierzchnia wynosiła 3,4 ha i do czasu założenia Ogrodu Saskiego był to największy park warszawski.

 W roku 1766 ogród został udostępniony publiczności, po zakupie w 1765 przez państwo na siedzibę Komisji Skarbu Koronnego. Od tamtej pory park przechodził wiele przebudów i zmian aranżacji, z których prace z lat 1891–1895 wg projektu głównego ogrodnika Warszawy Franciszka Szaniora nadały mu zachowany do dziś styl krajobrazowy.

W XIX wieku działał w sąsiedztwie ogrodu w pałacu Dückerta Zakład Wód Mineralnych Sztucznych, założony w 1824 przez 3 wspólników: Henryka Spiessa, Samuela Elsnera i Jana Żelazowskiego oraz Ignacego Lesińskiego i Ferdynanda Ulbrichta. W latach 1790-1883 do pałacu Krasińskich przylegał także budynek Teatru Narodowego.

Na terenie Ogrodu Krasińskich znajdują się takie obiekty jak:

• Pałac Krasińskich 
• Barokowa brama wejściowa z XVIII wieku (od strony ul. Bohaterów Getta) 
• Wzniesienie z kaskadą, będące zapewne pozostałością Wałów Zygmuntowskich (w rejonie ul. Bohaterów Getta) – w 2011 roku przedsięwzięto badania archeologiczne mające potwierdzić tę tezę 
• Pomnik granic getta (w rejonie ul. Świętojerskiej) 
• Pomnik Bitwy o Monte Cassino (w rejonie ul. Andersa) 
• Kamień upamiętniający jedną z pierwszych potyczek podczas powstania listopadowego (w rejonie ul. Andersa) 
• Pozostałości fundamentów Pasażu Simonsa z kamieniem upamiętniającym walczący w ruinach tego budynku batalion "Chrobry I" (w rejonie ul. Bohaterów Getta)