Kabaty to również nazwa pierwszej stacji metra.
Pierwsza historyczna wzmianka o Kabatach pochodzi z 1386 r. Wtedy wieś ta była własnością A. Ciołka, chorążego płockiego. Przy lokacji otrzymała ona prawo chełmińskie od ks. Janusza I. Do XVI w. była własnością rodziny Ciołków. W 1580 r. liczyła ok. 70 ha gruntów.
W XVII w. Kabaty przeszły na własność rodziny Piekarskich, a w 1656 r. zostały splądrowane i zniszczone w czasie potopu szwedzkiego. W 1721 r. kupiła je od Mikołaja D. Szpota Elżbieta Sieniawska z Lubomirskich i następnie zostały one włączone do dóbr wilanowskich. Nowa właścicielka dóbr ziemskich nakazała już wtedy ochronę Lasu Kabackiego, a drewno na potrzeby budowy nowego dworku i chłopskich chałup sprowadzano w 1726 r. z dóbr Sieniawskiej, które znajdowały się w Nieporęcie. W 1775 r. Kabaty liczyły 16 domów, a w 1827 r. 17 domów i 177 mieszkańców. W latach 1846-1861 mieszkańcy Kabat procesowali się z dzierżawcami folwarku o zmniejszenie obowiązków feudalnych. W 1864 r. po przeprowadzeniu procesu uwłaszczenia Kabaty zostały włączono do gminy Wilanów.
W 1951 r. Kabaty wraz z Ursynowem zostały przyłączone do Warszawy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz