Plac Artura Zawiszy

Plac Artura Zawiszy – plac w Warszawie w dzielnicy Ochota u zbiegu ulic: Alej Jerozolimskich, Raszyńskiej, Grójeckiej i Towarowej.

• Hotel Radisson Blu Sobieski

Plac Artura Zawiszy widziany z biurowca Millennium Plaza. W prawo odchodzi ul. Towarowa, w lewo ul. Grójecka, po przekątnej od lewego górnego do prawego dolnego rogu biegną Aleje Jerozolimskie.

Hotel Radisson Blu Sobieski

Historia

• W 1770 w biegnących tędy Okopach Lubomirskiego utworzono rogatki i plac postojowy na trasie wiodącej do osiedla Nowa Jerozolima.
• Około 1818 na placu wzniesiono dwa klasycystyczne domki rogatkowe (Rogatki Jerozolimskie) według projektu Jakuba Kubickiego. 
• Sam plac został wytyczony po roku 1823 u zbiegu Alej Jerozolimskich, ul. Grójeckiej (wtedy zwanej Szosą Krakowską) i dróg biegnących wzdłuż Okopów Lubomirskiego (dziś ulice Raszyńska i Towarowa). W latach 1823–1824 nadano mu owalny kształt i połączono z Nową Drogą Jerozolimską czyli obecnymi Alejami Jerozolimskimi.
• W 1942 Rogatki Jerozolimskie zostały rozebrane przez Niemców. Otaczające plac kamienice zostały zniszczone w 1944 i nie zostały po wojnie odbudowane.
• W latach 1962–1963 przebudowano całkowicie układ komunikacyjny placu, tworząc rondo.
• Nazwa placu upamiętnia kapitana Artura Zawiszę uczestnika powstania listopadowego, na którym została w tym miejscu w dniu 15 grudnia 1833 roku wykonana egzekucja. Obecną nazwę nadano w czerwcu 1929. 

Plac Trzech Krzyży

Główne ulice miasta zbiegają się tutaj już od XVII wieku. Wtedy jeszcze plac ten nazywany był ‘Rozdrożem Złotych Krzyży’, ze względu na złote krucyfiksy umieszczone na barokowych kolumnach (są w tym miejscu do dzisiaj). Ponieważ jest to Plac ‘Trzech’ Krzyży to większość zwiedzających szuka bezskutecznie kolumny z trzecim krzyżem... ale znaleźć go można dopiero w dłoniach figury św. Jana Nepomucena. Miejsce to wypełnione jest dzisiaj przyjemnymi kafejkami, eleganckimi restauracjami, a także butikami, ekskluzywnymi sklepami, międzynarodowymi markami i domami mody.

Początkowo w tym miejscu znajdował się trzeci złoty krzyż, który jednak uległ zniszczeniu ok. 1752 roku. W jego miejscu w 1756 roku ustawiona została obecna piaskowcowa figura św. Jana Nepomucena, wykonana przez Jana Jerzego Plerscha z inicjatywy marszałka wielkiego koronnego Franciszka Bielińskiego w akcie podziękowania za udaną akcję brukowania i kanalizowania ulic, prowadzoną przez założoną przez Bielińskiego Komisję Brukową. Sam święty Jan Nepomucen był także uważany za patrona dróg i w tym miejscu upamiętnił udaną akcję poprawy jakości polskich dróg.

trzeci krzyż w dłoniach figury św. Jana Nepomucena

złote krucyfiksy umieszczone na barokowych kolumnach

Kościół św. Aleksandra. Plac Trzech Krzyży.

Skala zniszczeń Warszawy wiosną 1945 roku była niewyobrażalna. Miasto było wymarłe. Po świetności przedwojennej stolicy pozostały tylko ślady.  Widoczne są pozostałości kościoła św. Aleksandra. Na pierwszym planie kolumny z bocznej części portyku. Zdjęcie wykonał Ryszard Witkowski.

Kościół Św. Aleksandra, ul. Książęca 21

Klasycystyczny kościół zbudowany w latach 1818-1825 na cześć cara Aleksandra I. Po jego zniszczeniu w Powstaniu Warszawskim, został odbudowany w uproszczonej formie.

Ruiny kościoła św. Aleksandra na placu Trzech Krzyży w jesiennej mgle. (fot. Stefan Rassalski / Narodowe Archiwum Cyfrowe)

 

 

Na górnym zdjęciu plac Świętego Aleksandra, na dolnym plac Trzech Krzyży. Zdjęcie archiwalne wykonał Konrad Brandel w latach sześćdziesiątych XIX wieku, a oficjalnie Trzy Krzyże patronują placowi od roku 1919.  

Mariensztat

Mariensztat

• Address: Bednarska, Warsaw (Śródmieście)
• ☎ Phone: +48 608 59 9999

Mariensztat is a quaint and quiet neighbourhood in Warsaw's borough of Śródmieście (city centre). It is located between the Vistula river and the Old Town. It is an example of Social Realist architecture in Warsaw. Built as a post-war housing development, it was touted by the Communist authorities as a showpiece of socialist architecture. The lovely buildings are inspired by 18th century Warsaw architecture, interspersed with gardens and an open plaza. The site was a marketplace before World War II and is named after an old street, which ran through the area before the war. Enjoy a the lovely walk through the neighborhood as you head up the stone stairs to St Anne's Church and the Castle Square.

 

 

The historical neighbourhood dates from the 18th century, when local nobleman Eustachy Potocki married Maria Kątska and received the parcel of land as part of Kątska's dowry. He established a jurydyka and named the town Maryenstadt after his wife, adding the German suffix stadt to please the Saxon king of Poland. After World War II, the spelling was changed to Mariensztat, but this did not change the pronunciation.

widok z dzwonnicy kościoła św. Anny na Mariensztat

The neighbourhood was razed to the ground during the Warsaw Uprising in 1944. Reconstruction work began in 1948, involving a complete redesign of the street plan and architectural appearance of the area. Mariensztat became a model housing project under Poland's new communist authorities, and was the first part of the city to be completed in their ongoing reconstruction of Warsaw. The neighbourhood was featured in a 1953 film Adventure in Marienstadt.

   

Nowa Praga : część dzielnicy Praga Północ

Nowa Praga to część dzielnicy Praga Północ, która znajduje się na północny-wschód od terenów Starej Pragi. 

Pierwotnie oddzielona była od niej torami kolejowymi linii petersburskiej. Jej rozwój przypada na II poł. XIX w. Nową Pragę stanowi obszar położony na wschód od ulicy: Jagiellońskiej i Targowej oraz na północ od dawnego Dworca Petersburskiego i ww. linii kolejowej.

Nowa Praga w dzielnicy Praga Północ

W 1908 r. tereny Nowej Pragi zostały włączone do Warszawy. W II poł. XIX w., po wybudowaniu Mostu Kierbedzia Praga stała się znacznie lepiej skomunikowana nie tylko z centrum Warszawy, ale również i innymi miastami. Dotychczasowe tereny Starej Pragi, które dodatkowo były jeszcze ograniczone wałami sanitarnymi z 1770 r. przestały wystarczać do pomieszczenia całej praskiej ludności. W związku z czym powstał plan wytyczenia Nowej Pragi na terenach leżących tuż za ww. wałami. Właścicielem tych gruntów był Ksawery Konopacki. W 1865 r. projekt ten został zatwierdzony przez miasto.

Pierwotnie Nowa Praga obejmowała obszar między ulicami: Wileńską, Konopacką, 11 Listopada i Kowieńską, a dopiero później rozszerzono ją do ul. Szwedzkiej. Z powodu nadal utrzymującego się zakazu stawiania na tym terenie budynków murowanych cała dzielnica powstała jako zespół drewnianych budynków parterowych i jednopiętrowych.

W 1889 r. Nowa Praga oraz Szmulki i Kamionek zostały włączone administracyjnie do miasta, natomiast Grochów, Targówek i Bródno nadal pozostawały wsiami.

W 1875 r. została wybudowana linia kolejową z Lublina do Mławy, która przebiegała przez Pragę, ale odcięła ona swoimi nasypami Targówek i Bródno od centrum Pragi. Dopiero później zbudowano tory obwodowe przebiegające po lewej stronie miasta i most kolejowy przez Wisłę oraz stację Warszawa Nadwiślańska, dzięki czemu z jednej strony system dworców i torów po praskiej stronie został połączony z infrastrukturą kolejową po lewej stronie Wisły.

Bogata sieć kolejowa spowodowała rozwój inwestycji przemysłowych, z których największą była uruchomiona w 1879 r. i stalownia, zarządzana przez Towarzystwo Akcyjne Warszawskiej Fabryki Stali, która dała nazwę ulicy Stalowej.

Za sprawą, której zmieniał się powoli charakter Pragi zmieniał się z handlowego na handlowo-robotniczy. Do wybuchu I wojny światowej powstały tu jeszcze następujące zakłady przemysłowe: fabryka naczyń emaliowanych „Labor” na ul. Ząbkowskiej, fabryka lamp Towarzystwa Akcyjnego Brener B-cia, H. Schneider i R. Ditmar, zakład chemiczny Towarzystwa Akcyjnego Praga przy ul. Szwedzkiej oraz fabryka guzików metalowych Braci Singer przy ul. Esplanadowej (obecnie ul. 11 Listopada). Na ul. Ząbkowskiej funkcjonowała fabryka wódek Monopolu Spirytusowego, a przy ul. Aleksandryjskiej powstał zakład produkcji pomp „Brandel i Cz. Witoszyński - Towarzystwo Komandytowe”, którego spadkobiercą była znana fabryka Pomp Twardowskiego, przeniesiona na ul. Grochowską. W 1902 powstała jeszcze fabryka maszyn L. Nowiński, która w 1924 r. przekształciła się w fabrykę „Avia”.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego znaczną część terenów Nowej Pragi zajmowało wojsko. Istniała tu m.in. jedna z czterech strategicznych zbrojowni wojskowych – Zbrojownia nr 2.

Natomiast na terenach położonych bliżej Wisły, został utworzony Ogród Zoologiczny i Park Praski z teatrem letnim przy ul. Ratuszowej.

W latach 1944-1956 w rejonie ulic: 11 Listopada i Namysłowskiej funkcjonowało osławione więzienie karno-śledcze nr III (tzw. Toledo) - jeden z najcięższych aresztów śledczych wykorzystywanych przez NKWD i Urząd Bezpieczeństwa. 

Hotel Bristol

Hotel Bristol

• Krakowskie Przedmieście 42/44, 00-325 Warszawa

Hotel Bristol, założony w 1901 roku przez Ignacego Paderewskiego, słynnego kompozytora, pianistę-wirtuoza i premiera Rządu RP, był zawsze centrum życia kulturalnego warszawskiej śmietanki towarzyskiej i symbolem niezrównanej gościnności.

Położony jest w jednej z najbardziej prestiżowych lokalizacji w Warszawie – sąsiaduje z Pałacem Prezydenckim oraz z historycznym i eleganckim Traktem Królewskim.

Nowy Hotel Bristol przypomina o pięknie Warszawy z początków XX wieku.

Należący do firmy Starman Poland obiekt, noszący obecnie nazwę Hotel Bristol, a Luxury Collection Hotel Warsaw, to pierwszy luksusowy hotel w Polsce, który dołącza do tej grupy.

Bristol, ul. Krakowskie Przedmieście 42/44, www.cafebristol.pl

szef cukierni Grzegorz Walicki

Tu od lat numerem jeden jest kremówka (15 zł). Wśród bestsellerów są też tradycyjne serniki (porcja 15 zł, duży - 79 zł) i firmowe florentynki (3 zł). Cukiernia zaczęła działać w 1901 r. 

Za majestatyczną, neorenesansową fasadą hotelu skrywają się wnętrza zaprojektowane przez wybitną londyńską architekt, Anitę Rosato, której celem było uchwycenie wyjątkowej historii hotelu i jego romantycznej aury, z subtelnymi odniesieniami do estetyki stylu secesyjnego. Aby zagwarantować zachowanie historycznego uroku Hotelu Bristol, Anita Rosato współpracowała ściśle ze stołecznym konserwatorem zabytków.

lobby zostało znacząco powiększone: głębokie fotele i marmurowe ściany, stylowe lustra w mosiężnych obramowaniach oraz odnowiony żyrandol, oświetlający podwyższoną platformę z palmami i świeżo ściętymi kwiatami, stanowią powrót do oryginalnej koncepcji ogrodu zimowego w lobby, zgodnie z projektem Otto Wagnera Młodszego, pierwszego architekta wnętrz Hotelu Bristol.

 

Wpływy Art Nouveau są charakterystyczne dla wystroju całego Hotelu: poczynając od motywu sześciuset mosiężnych liści, który, czerpiąc inspirację z naturalnej formy secesyjnych broszek, spowija recepcję, poprzez ręcznie tkany dywan, do którego wykorzystano oryginalne tkaniny z secesyjnym wzorem, aż po niklowo-szklane wypełnienia ścian, wełniane zasłony oraz tłoczone panele z białej skóry, inspirowane stylem współczesnym.

Café Bristol:  Kawiarnia od 1901 roku oczarowuje gości oryginalnymi wnętrzami w wiedeńskim stylu, aromatem świeżo parzonej kawy, doskonałymi daniami i wyrafinowanymi deserami.